Ο ΔΟΚΙΜΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΘΗΚΕ ΜΕ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΞΙΑ.. ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

Ο ΔΟΚΙΜΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΘΗΚΕ ΜΕ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΞΙΑ.. ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΜΕΤΑΔΩΣΑΤΕ ΔΙΑΔΩΣΑΤΕ Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΑΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ!!! ΤΙΜΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΣΑΝ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΒΛΑΣΤΟΝ!!! ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩΜΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

JUN

24

ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ MIA ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!!! ΝΑ ΕΧΩΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ!!!

ΗΡΩΣ ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

αναδημοσιευσις

Λοκατζή ανθυπολοχαγού Αντώνη Αντωνίου, η μνήμη αγήρως

Posted on 27/08/2016by ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Στο Μουσείο το διατρητο από τις τουρκικές σφαίρες πουκάμισό του

ΣΕ μια πολύ συγκινητική και μεστή εθνικών νοημάτων τελετή στο οίκημα του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, στη Λευκωσία, την Πέμπτη 25.8.2016, η Κυριακή Αντωνίου, μητέρα του ηρωικώς πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή 20χρονου ανθυπολοχαγού της 33ης Μοίρας Καταδρομών Αντώνη Αντωνίου,παρέδωσε στον Σύνδεσμο το διάτρητο από τουρκικές σφαίοες χιτώνιο (πουκάμισο) του γιου της. Το ανεκτίμητης αξίας αυτό εθνικό κειμήλιο θα φυλάσσεται στο Μουσείο Αγώνων Καταδρομών, μαζί με τα υπόλοιπα ιστορικά αντικείμενα, ως ιερά σύμβολα, για να θυμίζουν στις επερχόμενες γενιές τους σκληρούς αγώνες των παιδιών του κυπριακού Ελληνισμού να αποκρούσουν τον βάρβαρο Αττίλα. Αλλά, και ως διαχρονική υπόμνηση του χρέους όλων μας να μην παύσουμε ποτέ αγωνιζόμενοι να μην μυανθεί από τους απίστους η αιματοβαμμένη κυπριακή γη και να χάσει την ελληνικότητά της.

ΤΟ ΧΙΤΩΝΙΟ, βρέθηκε 36 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή σε ομαδικό τάφο, όπως ακριβώς το φορούσε ο γενναίος ανθυπολοχαγός. Διατηρείται σε άριστηκατάσταση, με εμφανή στην ραχιαία του περιοχή τις οπές από τη βροχή των τουρκικών σφαιρών, που δέχτηκε ο Αντωνίου. Ο ήρωας, που παρέμεινε στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων μας μέχρι την ημέρα που έγινε η εκταφή και η ταυτοποίηση των οστών του, ενταφιάστηκε με τιμές στη γενέτειρά του Πελέντρι, όπου αργότερα ανοικοδομήθηκε και το μνημείο του, το οποίο κοσμεί την ηρωική κοινότητα της Πιτσιλιάς.

Η ΠΑΡΑΛΑΒΗ του χιτωνίου έγινε από την ηγεσία του Παγκύπριου Συνδέσμου

Εφέδρων Καταδρομέων, με επικεφαλής τον Πρόεδρό του Μάκη Οικονομίδη.Προηγήθηκε απονομή τιμητικής πλακέτας-αναθήματος του Συνδέσμου στην

στην ηρωομάνα Κυπριακούλα, τα δάκρυα της οποίας δεν σταμάτησαν στιγμή να διατρέχουν το πρόσωπό της. Γιατί, στα σίγουρα, ζούσε την ώρα εκείνη νοερά τον Αντώνη της και αισθανόταν περηφάνια για τη θυσία του. Έχυσε το αίμα του για την πατρίδα ο Αντώνης και άφησε αρραβώνα με την ιστορία το χιτώνιό του. Τιμή και καμάρι για όλη του τη συγγένεια, που ήταν παρούσα στην τελετή ο ηρωικός χαμός του. Με μόνο απόντα, δυστυχώς, τον πατέρα του Χριστόδουλο, τον οποίο ο πόνος για τον αγνοούμενο γιο οδήγησε στο μνήμα δέκα χρόνια μετά από τη θυσία του, σε ηλικία μόλις 56 χρονών. Στις 17 μάλιστα του Γενάρη, ημέρα της ονομαστικής γιορτής του παιδιού του!

ΕΥΛΑΒΕΙΣ τιμητές της θυσίας του Αντωνίου και παρόντες στην τελετή, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας, ο αρχηγός και άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί τη Εθνικής Φρουράς, ο διοικητής Καταδρομών Κύπρου, ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ, εκπρόσωπος της Αστυνομίας και πολλοί άλλοι. Είχαν την ευκαιρία όλοι αυτοί να σφίξουν το χέρι της ηρωομάνας Κυριακούλας και να τη διαβεβαιώσουν ότι ο Αντώνης της και οι άλλοι πεσόντες και εν ζωή συμπολεμιστές τους, υπόρξαν «πολλώ κάρρονες» των Μαραθωνομάχων και Σαλαμινομάχων, των νεκρών της Πίνδου και του Ρούπελ, των θυσιασθέντων και απαγχονισθέντων παιδιών της θρυλικής  ΕΟΚΑ και ότι και οι ίδιοι είναι αποφασισμένοι «να φυλάξουν Θερμοπύλες».

Ήταν άριστος σε όλα ο Αντώνης

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ γεννήθηκε στο Πελέντρι στις 29 Μαΐου 1954 και ήταν το πρώτο παιδί του ζεύγους Χριστόδουλου και Κυριακής Αντωνίου. Είχε ακόμα έναν αδελφό και δύο αδελφές. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό του χωριού του, φοίτησε στα Πρότυπα Εκπαιδευτήρια Λεμεσού με άριστα στα λογιστικά. Τον Ιούλιο του 1973 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, επιζητώντας εθελοντικά να υπηρετήσει την πατρίδα από την τιμημένη έπαλξη των μονάδων καταδρομών. Επιλέγηκε ως δόκιμος αξιωματικός και, μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού και, στη συνέχεια, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου την Θεσσαλονίκη, επέστρεψε ως δόκιμος ανθυπολοχαγός  στην Κύπρο, έτοιμος να υπερασπιστεί τα εδάφη της πατρίδας, Δεν άργησε να κληθεί στο καθήκον. Στις 20 Ιουλίου 1974, την αποφράδα εκείνη ημέρα, ο Αντωνίου βρέθηκε να υπεραμύνεται του πάτριου εδάφους στη φλεγόμενη περιοχή της τουρκικής απόβασης, στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου θεάθηκε για τελευταία φορά να πολεμά με την ομάδα του με αυταπάρνηση, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον χώρο της απόβασης.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ, μαζί με τους συντρόφους του, έδωσαν σκληρή μάχη. Κατά την τακτική αποχώρηση από τον χώρο της εισβολής, εγκλωβίστηκε μαζί με άλλους συντρόφους του σε χαράδρα. Προσπαθώντας να διασπάσουν τον ασφυκτικό κλοιό του εχθρού, τα παλικάρια του ανθυπολοχαγού Αντωνίου έδωσαν άνιση μάχη μέσα σε μια πραγματική κόλαση. Έκτοτε, το όνομά του ήταν μεταξύ των αγνοουμένων. Οι γονείς και τ’ αδέλφια του, για 36 συνεχή χρόνια μάταια προσπαθούσαν να μάθουν για τον δικό τους άνθρωπο. Όμως, τον Φεβρουάριο του 2010 η Ερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους έβαλε τέλος στα δραματικά ερωτήματα της οικογένειας. Τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο δίπλα στο γήπεδο του Γυμναστικού Συλλόγου «Πράξανδρος» της μαρτυρικής Κερύνειας. Μετά από 37 χρόνια, στις 28 Φεβρουαρίου 2010, τα ιερά οστά του ήρωα ανθυπολοχαγού επέστρεψαν στη γενέτειρα γη. Με τιμές ήρωα, στις 8 Σεπτεμβρίου 2013, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τέλεσε τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του.

Χαλασμός κόσμου, κόλαση, θάνατος!..

ΜΕ ΒΑΣΗ το Πολεμικό Ημερολόγιο της 33ης Μοίρας Καταδρομών της 22ας και 33ης Ιουλίου 1974, οι Τούρκοι συνέχιζαν κατά το διήμερο αυτό τις προσπάθειές τους για την ενίσχυση του προγεφυρώματος, το οποίο δημιούργησαν στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας. Παράλληλα, συνεχίζονταν στη διάρκεια της ημέρας οι αεροπορικές επιδρομές εναντίον διαφόρων στόχων, όπως και η μεταφορά με ελικόπτερα στρατευμάτων και εφοδίων στη διάβαση Αγύρτας.  Η 33η Μοίρα βρισκόταν ανασυγκροτημένη σε χώρο διασποράς κοντά στο στρατόπεδό της. Και το Ημερολόγιο συνεχίζει:

«Την έκτην πρωινήν της 22ας Ιουλίου, με προσωπική διαταγή του διοικητού της Διοίκησης Καταδρομών προς τον λοχαγό του 31ου Λόχου Κρούσεως Νικόλαον Κατούντα, τη παρουσία του εκτελούντος χρέη διοικητού της Μοίρας, οι καταδρομείς του Λόχου επιβιβάστηκαν δύο οχημάτων και ανεχώρησαν με προορισμόν τον Άγιον Γεώργιον Κυρηνείας. Αποστολή, η πλαισίωση των ΠΑΟ 106 χιλιοστών του 120 ΛΒΟ (Λόχου Βαρεών Όπλων) και επιθετική κίνησις δι’ εξουδετέρωσιν δύο εχθρικών αρμάτων Μ-48, που πληροφορίες ανέφεραν ότι ευρίσκοντο στην περιοχή.

»Καταφθάνοντας ο 31ος Λόχος Κρούσεως στον χώρο επιχειρήσεων, διεπίστωσε πως τα ΠΑΟ 106 χιλ. ήσαν τα πλείστα κατεστραμμένα, εις δε τα εναπομείναντα δεν υπήρχαν χειρισταί. Τα δύο άρματα Μ-48 εβλήθησαν και κατεστράφησαν υπό των ελαχίστων αντιαρματικών 2.36 χιλιοστών, που διέθετε η Μοίρα. Ομοίως εβλήθη και υπέστη αοβαράν φθοράν το τουρκικόν Πεζικόν. Ο λοχαγός Νικόλαος Κατούντας ανάφερει εις Διοίκησιν Καταδρομών δια του σταθμού ασυρμάτου, περί των πυρών του τουρκικού στόλου, περί υπάρξεως και ετέρων αρμάτων μάχης στον χώρο, αλλά και περί προσπαθείας αποβιβάσεως και άλλων αρμάτων μάχης εκ πέντε αρματαγωγών εις την περιοχήν «Πέντε Μίλι». Εις απόστασιν δε 500 μέτρων εις τα νώτα του 31ου Λόχου, ανευρέθησαν τουρκικές πλαστικές λέμβοι εφόδου. Όπισθεν των ημετέρων τμημάτων εμφανίστηκαν περί τα 50 άρματα Μ-47 και Μ-48, συνοδευόμενα από ερπυστριοφόρα Μ-113!

Ξεψύχησαν με το «Ελλάς-Κύπρος-Ένωσις»!

»Ακολουθεί καταστροφή ασυρμάτων και παύσις επαφής μετά της Μοίρας. Σημειούται από της στιγμής εκείνης σκληρότατος και άνισος αγών των εγκλωβισθέντων τμημάτων της Μοίρας. Αι κατά παρασάγκας υπέρτεραι τουρκικαί δυνάμεις επιτυγχάνουν σύσφιγξιν εκ του συστάδην και του κλοιού. Ο υπέρ πάντων αγών τίθεται προς όλας τας κατευθύνσεις.

»Κατά τον ως άνω αγώνα, οι αξιωματικοί και οπλίται της Μοίρας επέδειξαν άφθαστον ηρωισμόν και γενναιότητα. Επολέμουν δια των στηθών τα άρματα. Διέσπασαν κλοιούς δια χειροβομβίδων και αγώνος εκ του συστάδην. Προέβαινον εις πράξεις γενναιότητας πέραν πάσης περιγραφής και εξιστορήσεως. Πίπτοντες καταδρομείς ή τραυματιζόμενοι εκάλυπτον συναδέλφους των, ξεψυχώντες δε εκραύγαζον: «Ελλάς-Κύπρος_Ένωσις!»

»Ο διοικητής του 21ου Λόχου Κρούσεως της 33ης Μοίρας Καταδρομών Νικόλαος Κατούντας αγνοείται μαχόμενος κατά των Τούρκων. Μετ’ αυτού αγνοούνται ή έπεσαν οι ανθυπολοχαγοί Αντωνίου Αντώνιος, Μελιφρονίδης Γεώργιος, και Χατζηκύρου Γεώργιος, οι λοχίες Κούπανος Ιωάννης, Θωμά Ξενής, Χριστοδούλου Σπύρος, Μεσαρίτης Σωτήριος και Πίττα Αναστάσιος, ο δεκανέας Παπαχριστοδούλου Νικόλαος και οι οπλίτες Αλεξάνδρου Χρίστος, Χατζηλουκάς Ανδρέας, Σταύρου Κωνσταντίνος, Μιχαήλ Νικόλαος, Κιρατζή Χρίστος, Χαραλάμπους Μιχαήλ, Ανδρέου Αριστοφάνης και Δρουσιώτης Σωτήριος.

»Εις τον βωμόν του καθήκοντος και συνεπεία της τιτανομαχίας ταύτης της 33ης Μοίρας Καταδρομών, 68 εν συνόλω αξιωματικοί και οπλίτες έπεσαν ή αγνοούνται».

Διαχρονικά εθνικό το έργο των εφέδρων καταδρομέων

ΑΝΑΦΟΡΑ στον αγώνα των μονάδων καταδρομών έκαμε κατά την τελετή ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδεσμου Καταδρομέων Μάκης Οικονομίδης, ο οποίος, αφού απέτισε φόρο τιμής στον ήρωα Αντωνίου επισήμανε πως «ο Σύνδεσμος γεννήθηκε μέσα από την τέφρα εκείνων που’ πεσαν ευκλεώς στον κάλλιστο επί θύραις της πατρίδος αγώνα ευρώστως αμυνόμενοι. Και ουδεμία δύναμις εγκόσμιος, υπογράμμισε, είναι σε θέση να διαστρέψει τις θεμελιακές αρχές και διακηρύξεις μας, εφ’ όσον το ιδεολογικό υπόστρωμά μας εκπορεύεται από το ανέσπερον φως και το αρχαίον κάλλος. Ουδέποτε στο διάστημα αυτό της μακρόχρονης και ευδόκιμης παρουσίας μας, επισήμανε, προτιμήσαμε το ωφέλημα από το τίμιο. Το ιεραποστολικό έργο μας δεόντως εκτιμείται από την πολιτική, τη θρησκευτική και τη στρατιωτική ηγεσία, γιατί στις τάξεις μας εντόπίζουν άνδρες ικανούς να υπομείνουν τα πάντα, όπως κι ο ανθυπολοχαγός Αντώνης Αντωνίου, προκειμένου να υπερασπιστούμε κάθε τίμημα μ’ αυτή την περηφάνια, την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο της Ελλάδας.»

Ο κ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ διαβεβαίωσε επίσης, ότι: «Οι καταδρομείς είναι έτοιμοι, ακόμα και για ένα συμβολικό θάνατο πάνω σε μια χαμένη έπαλξη. Γιατί, υπέδειξε, όταν τα πάντα έχουν χαθεί κι’ ελπίδα δεν υπάρχει πια, η ζωή για μας είναι όνειδος κι ο θάνατος καθήκον. Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να προβάλουμε στο χώρο της καταστροφής όταν τα ερείπια ακόμα θα καπνίζουν. Όπως τότε κι ο Πολύβιος στην Κόρινθο, όταν επέστρεψε για να προσφέρει την δεδομένη πολιτεία, δεν είναι οικείον του της πόλεως ήθους να μην θέτουμε ως μοναδική προϋπόθεση για κάθε έχθρα ή φιλία μας το δημόσιο συμφέρον, όπως και ο Άρατος στην Αχαϊκή συμπολιτεία. Κυρίως όμως, δεν έχουμε το δικαίωμα να λάβουμε τη φοβερή απόφαση πως η Ελλάς ανήκει πια στο παρελθόν. Αναπεπταμένας ως εκ τούτου εμείς στις μονάδες καταδρομών θα φέρουμε τας σημαίας, εις πείσμα όλων των εφήμερων κωλυμάτων. Ζηλευτοί είναι όσοι κρατιούνται όρθιοι σε συνεχή αντιμάχη με τα τετριμμένα και τα ευτελή φαινόμενα, όπως ο ανθυπολοχαγός της 22 Μοίρας Καταδρομών Αντώνης Αντωνίου. Γιατί τα στεγανά κι οι συμβιβασμοί αρχών είναι για τους μικρόψυχους και τους δειλούς. Δεν υπάρχουν ανέφικτες και χαμένες προσδοκίες γι’ αυτούς που ξεπέρασαν το άλγος της παροδικότητας. Δεν υπάρχουν ανέφικτες και χαμένες προσδοκίες γι’ αυτούς που αντάμωσαν στην αλήθεια και την αυτοσυνειδησία το μέτρο της ελεύθερης ζωής.

»Παραμένουμε λοιπόν πιστοί εις τας παρακαταθήκας εκείνας του Έθνους και ασφαλώς τον αγώνα για απελευθέρωση της κατεχόμενης πατρώας γης θεωρούμε υποχρεωτικόν, έστω και επί τη ακραία υποθέσει ότι θα ήτο μάταιος. Η ασπίδα του Κιβία, που κοσμούσε το ιερόν του Ελευθερίου Διός εισέτι παραμένει σε μας ανηρτημένη. Και θα επιδεικνύουμε, όπως και ο Αγησίλαος ως προς μεν τους πολεμίους τόλμην, προς δε τους φίλους εύνοιαν, αλλά και προς τους καιρούς λογισμόν.» Και κατέληξε:

«Η πατρίς ευγνωμονούσα εσαεί εις τα έξοχα τέκνα της, τα οποία έχει περιλάβει στο πάνθεόν της και μεταξύ αυτών και τον ήρωα ανθυπολοχαγό της 33 Μοίρας Καταδρομών, Αντώνη Αντωνίου.»

TΗΝ όλη τελετή επέστεψε ο Εθνικός Ύμνος.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

nikospa.wordpress.com

27.8.2016