ΕΚΛΟΓΕΣ Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ

 ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΜΕ ΡΗΤΑ, ΟΤΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ -ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ- ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΟΠΑΔΙΣΜΟ Η ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ Η ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ Η ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟ ΠΡΟΣ ΠΑΣΑ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. 

   ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΠΟΣΑΦΗΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ. 

   ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΚΡΟΝ ΜΙΣΗΤΟΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΜΙΜΗΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ, ΠΟΛΕΜΕΙ, ΥΒΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΩΤΑΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΩΤΑΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ,ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΣΑΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΟΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΝ ΤΑΥΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΕΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΑΝΤΩΝ. 

   ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΟΤΙ ΔΙΑΠΡΥΣΙΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΘΥΜΩΣ ΒΟΥΛΟΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΟΙΗΘΗ ΛΙΑΝ ΚΑΛΟΣ -ΑΡΙΣΤΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΕΛΕΙΟΣ- ΤΩ ΛΟΓΩ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΟΝ, ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ, ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΟΥ ΠΑΝΑΓΑΠΗΣ, ΠΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΘΕΟΥ.. 

   ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΛΟΝΗΤΗ, ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΕΔΡΑΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΤΕΛΟΣ ΑΙΣΙΑ ΕΚΒΑΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ, ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΠΑΣΑΝ ΕΝΝΟΙΑΝ ΧΩΡΗΣΙΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΙΝ ΠΑΝΑΓΑΘΩΤΑΤΟΝ, ΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΤΑΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟΝ ΘΕΟΝ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΑΜΗΝ..

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.. ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ...

αντληση παρουσιασης..

η εικονικη πραγματικοτητα μαζι με την τεχνητη νοημοσυνη.. αποχωρουν..

δινουν την θεση τους στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ..

απεναντι στην οποια κανενα ψεμμα ψευδοΧριστου-ψευδοΠροφητη η πολιτικου-κομματικου.. και γενικα κανενα ψεμμα δεν μπορει να σταθει και ουτε προκειται εις τον αιωνα!!!

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ – Μέγας Κωνσταντίνος: Ο Μεγάλος της Εκκλησίας και της Ιστορίας

21 Μαΐου 2023 σε ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ, ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ”ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ” (ΑΧΕΛΩΟΣ TV- 2014)

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 16/05/13

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος- Συγγραφέας (6945655850)

ΣΧΟΛΙΑ: – ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΑΔΕΙΧΤΗΚΕ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ; ΠΟΙΑ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ; ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ» ΣΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ; ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ; – ΠΟΙΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ; ΠΟΙΕΣ Η ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΗΜΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ; ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΝΩ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΡΟΥ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ;

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στον Εσπερινό της εορτής των αγίων μεγάλων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, που τελέσθηκε στον ιερό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της κοινότητος Σαράντι της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (20.5.2017).

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Τοιχογραφία στην Ιερά Μονή Παναγίας Ασίνου

Σε κάθε εσπερινό ακούγεται το «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες των Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Μέσα εις την καρδία μου αναδίδεται αίσθημα ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας εις τον Τριαδικό Θεό μας, γιατί ο μεγαλύτερος πλούτος που μας έχει χαρίσει και μας χαρίζει συνεχώς και δεν θα σταματήσει ποτέ να μας χαρίζει η Εκκλησία μας, η μία Ορθόδοξος Εκκλησία, η μοναδική επίγειος άκτιστος Εκκλησία του Χριστού μας είναι οι άγιοί μας. Ο πλούτος της Εκκλησίας είναι οι άγιοί της, οι οποίοι άγιοι της Εκκλησίας, θέλουν να γίνουν και άγιοί μας. 

Και όταν ερχόμαστε σ’ αυτές τις ωραίες, κατανυκτικές και λαμπροφόρες και αναστάσιμες, ιδιαιτέρως αυτή την περίοδο πανηγύρεις, τότε ο Χριστός χαίρεται για την παρουσία μας σε αυτές, γιατί όντως και μόνον η σωματική μας παρουσία αποδεικνύει ότι η αγιότητα των αγίων του Χριστού, μας ενδιαφέρει. Και ότι ερχόμαστε εδώ να γίνουμε κοινωνοί της περιουσίας της Εκκλησίας, που η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Και κεφαλή αυτού του σώματος της Εκκλησίας, αυτός τούτος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. 

Και ο άγιος Κωνσταντίνος, ο μεγάλος άνακτας Ορθόδοξος βασιλεύς, αυτό το οποίο εξαιρέτως μας υπενθυμίζει είναι ότι, αυτή την Εκκλησία κατανόησε μέσα από πολλή πόνο και από πολλή διαδικασία και πολλά αμαρτήματα που ο ίδιος υπέπεσε, αν σκεφτούμε ότι τα πλείστα όσα χρόνια του, τα πέρασε αβάφτιστος. Μέσα από αυτά όλα λοιπόν τα αβάφτιστα έτη του που πέρασε και μόνο προς το τέλος, τέλος του βίου του βαφτίστηκε, λεν μερικοί ιστορικοί, εις το κρεβάτι του θανάτου. Εκεί βαπτίσθηκε.

Οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη μετά του Κυρίου, Ιερά Μονή Σταυρού Αγιασμάτι

Αυτά όλα τα χρόνια, ας ήταν και αβάφτιστος, είχε δίπλα του μία βαφτισμένη μυρωμένη εν Πνεύματι Αγίω μητέρα και γυναίκα, που του έδωσε ο Θεός από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Την αγία Ελένη. Και αυτό που εστερείτο ο Κωνσταντίνος, το Πνεύμα το Άγιον και το βάπτισμα, διοχετευόταν εις αυτόν από την εμπιστοσύνη που είχε εις τη μάνα του. Και είχε φως η Ελένη τόσο πολλή, που φώτιζε και τον γιο της. Κι ας ήταν αβάπτιστος και αμύρωτος. Τα πλείστα όσα έτη της ζωής του ο Κωνσταντίνος. Και έτσι μπόρεσε αυτός ο άνθρωπος σιγά-σιγά να πεισθεί ότι αν υπάρχει κάτι που αξίζει ο άνθρωπος να αγωνισθεί, δεν είναι να γίνει κυρίαρχος της γης. Να γίνει πάμπλουτος βασιλεύς βασιλέων και αυτοκρατόρων αυτοκράτορας. 

Αν έχει κάτι που αξίζει σ’ αυτή την γη πάνω από την ανθρώπινη δόξα, πάνω από το χρήμα, πάνω από τις ηδονές του σώματος είναι να βρει η ψυχή ανάπαυση, ξεκούραση. Και για να βρει η ψυχή ανάπαυση και ξεκούραση και έμπνευση και ενθουσιασμό, όπως μας έλεγε ο σύγχρονος άγιος Πορφύριος, ένας τρόπος υπάρχει για να ενθουσιαστεί η ψυχή μας. Να έρθει σε επαφή με τις ενέργειες του Τριαδικού Θεού. Οι ενέργειες του Τριαδικού Θεού είναι πολλές και ποικίλες και πολυειδείς και πολύτροπες. Αλλά όλες αυτές οι ενέργειες, ονομάζονται με μίαν λέξη. Αγιότητα. 

Εάν αυτό το φως της ηλεκτρικής ονομάζεται ηλεκτρισμός, το φως του Τριαδικού Θεού λέγεται αγιότητα. Η ενέργεια του Τριαδικού Θεού είναι η αγιότητα. Ε, λοιπόν αυτήν την αγιότητα, θέλει κατά πρώτον η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Και όταν η ψυχή αρχίζει να αφομοιώνει αυτή την ενέργεια της αγιότητας, την μεταφέρει, την κομίζει, την διοχετεύει και εις το σώμα. Γι’ αυτό και προσκυνούμε τα λείψανα των αγίων. Τα οποία, λείψανα των αγίων, αν τα δούμε αυστηρά, ορθολογιστικά και εγκεφαλικά τι είναι; Κόκκαλα είναι. Ότι οστέα γυμνά, αλλά πηγάζουσιν ιάματα. Και μύρα. Και ευωδίαν ουράνιον πολλές φορές.

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Τοιχογραφία στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Πεδουλά

Ακόμη και τα εικονίσματα των αγίων, που σε λίγο θα λιτανεύσουμε. Το εικόνισμα των μεγάλων αυτών ισαποστόλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης. Αν το δούμε ορθολογικά τι είναι; Ξύλο ζωγραφισμένο. Με χρώματα. Και όμως, επειδή εκεί εικονίζονται άγιοι και με τα ονόματά τους ονοματίζονται. Άγιος Κωνσταντίνος. Αγία Ελένη. Τίμιος Σταυρός εν τω μέσω αυτών. Για να τους ενώνει, όχι να τους χωρίζει. Και η εικόνα γίνεται αγία εικόνα. Και όταν την προσκυνούμε με ταπεινό φρόνημα και με καλή διάθεση Ορθοδόξου πίστεως, ανοίγει το παράθυρο του ουρανού. Και βλέπομε την άλλη πραγματικότητα. Και αισθανόμεθα την άλλη πραγματικότητα του ουρανού, που είναι η πραγματικότητα του Τριαδικού Θεού, των αγίων και των αγγέλων. Η πραγματικότητα του ακτίστου φωτός. 

Βλέπετε; Θέλει ο Θεός να ενώνεται μαζί μας. Και ένας τρόπος για να ενώνεται, και δεν είναι ο μοναδικός, είναι οι άγιοί μας και οι ενέργειες των αγίων. Που παροχετεύονται διά των ιερών λειψάνων, διά των αγίων εικόνων, διά των ιερών ψαλμών που ακούσαμε όλον αυτό τον ωραίο κατανυκτικό εσπερινό. Ακούοντας αυτούς τους ψαλμούς, αγιάζεται το αυτί μας. Και μετά αγιάζεται και η ψυχή μας. 

Και φεύγομε και πηγαίνουμε στα σπίτια μας και αισθανόμεθα διαφορετικοί. Και απορείς και λέγεις. Μα τα πιο πολλά είναι αρχαία ελληνικά. Δεν τα πολυκαταλαβαίνει ο εγκέφαλός μας. Τα καταλαβαίνει η ψυχή μας. Που είναι αιώνιον υλικό. Αιώνιον αγαθό. Και με αυτό τον τρόπο η ψυχή ξεκουράζεται. Αναπαύεται, εμπνέεται, ενθουσιάζεται επαναλαμβάνω. Και τι σημαίνει ενθουσιάζεται. Γίνεται ένθεη. Έχει μέσα της Θεόν. Εν και Θεός. Βλέπετε, η αρχαία ελληνική γλώσσα, αναντικατάστατος. Το σοφόν είναι σαφές. Και να μην την πολυκαταλαβαίνουμε εμείς την καταλαβαίνει η ψυχή μας, την καταλαβαίνουν οι άγγελοι μας, την καταλαβαίνουν και οι δαίμονες. Και φοβούνται να μας πλησιάσουν. Όταν εμείς είμαστε προσκυνητές των αγίων εικόνων, όταν εμείς είμεθα ταπεινοί άνθρωποι ενώπιον των αγίων λειψάνων και προσκυνούμε την αγιότητά τους. Όταν εμείς ακροώμεθα και συμψάλλουμε και συμπροσευχόμεθα μυστικώς εις την καρδίαν μας κατά τις ώρες αυτές του εσπερινού, αύριον του Όρθρου της Θείας Λειτουργίας. Όλα αυτά αγιάζουν το σώμα και την ψυχή.

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Τοιχογραφία του 16ου αιώνα στην Ιερά Μονή Παναγίας Ποδίθου

Και διαβάζω στον βίο του αγίου Κωνσταντίνου. Όταν λέει, ετέλειωσεν από τους πολλούς πολέμους που έκαμεν, του είπε η μάνα του η Ελένη. Σιγά-σιγά γιε μου, θα βαφτιστείς. Αφού πιστεύεις εις τον Χριστό, τον Αναστάντα Ιησού. Αυτόν είδες εις τον ουρανό. Μέρα μεσημέρι να σου λέει «εν τούτω νίκα». Με τον σταυρό τον τίμιο θα νικήσεις εις την Μουλβίαν γέφυρα τον Λικίνιο, τον Γαλέριο και όλους αυτούς τους ειδωλολάτρες βασιλείς. Και τι έκαμε ο Μέγας Κωνσταντίνος κάνοντας υπακοή σ’ αυτή την θεοφώτιστη γυναίκα. Άρχισε, λέει, να μελετά. Και να κατηχείται την Χριστιανική μας πίστη. Και όταν αντιλήφθη ότι έρχεται το τέλος του, εζήτησε αμέσως ιερέα να βαφτιστεί. Και να μυρωθεί. Και έλεγε εις την επιθανάτιο κλίνη του. Τώρα βλέπω το πραγματικό φως. Τώρα έχω την αληθινή πίστη. Τώρα είμαι έτοιμος για την αιώνιον ζωή του Δεσπότου Χριστού. 

Και τον αξίωσε ο Θεός από όλους τους βασιλείς της γης, από όλους τους αυτοκράτορες να είναι ο πιο ένδοξος. Και ο Θεός δεν είναι τυχαίο που τον εδόξασε τόσο τον Μέγα Κωνσταντίνο. Γιατί του επρόσφερε του Τριαδικού Θεού μας ο Κωνσταντίνος, το είπε στους ψαλμούς προηγουμένως, όλη την Οικουμένη προίκα. Έτσι είπε. Πώς εσείς προικίζετε τα παιδιά σας. Και ο Κωνσταντίνος επροίκισε την Εκκλησία και την επρόσφερε στον Χριστό ασφαλισμένη, χωρίς διωγμούς. Επί της εποχής του κατέπαυσαν οι διωγμοί.

Έγινε η πρώτη Οικουμενική σύνοδος το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί ήταν και ο δικός μας άγιος. Ο άγιος Σπυρίδωνας. Και τόσοι άλλοι μεγάλοι άγιοι. Και ορθοτόμησαν λόγο αληθείας. Και τώρα που βλέπω πόσο δύσκολο είναι να γίνει μία σύνοδος  ιεραρχών. Το έζησα στην Κρήτη που πήγα πέρσι. Και δεν είναι μόνο δύσκολο να συγκροτηθεί μια σύνοδος. Θέλει πολλή προσευχή να ληφθούν ορθόδοξες αποφάσεις που να ενώσουν τους πιστούς, να μην τους διαιρούν οι αποφάσεις της συνόδου.

Η προσκυνηματική εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Σαράντι

Και λέω, μα τι μεγάλος άγιος ήταν ο Κωνσταντίνος! Που εκατόρθωσε πρώτη Οικουμενική σύνοδο αυτός να συγκροτήσει. Και να προΐσταται αυτής της συνόδου. Και να διοικήσει όλους αυτούς τους Επισκόπους, που μερικοί αντιμάχονταν την αλήθεια της Εκκλησίας. Και μετά τα δόγματα της Συνόδου, να μπορέσει να τα εμπεδώσει σε όλες τις επισκοπές της απέραντης αυτοκρατορίας του. 

Μα και μόνο τούτο να σκεφθούμε, ότι μας έδωσε την αλήθεια της πίστεώς μας. Το Πιστεύω που ακούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το μεγαλύτερο του μέρος καταρτίστηκε σ’ αυτή την πρώτη Οικουμενική. Που ποιος την διηύθυνε; Ο Μέγας Κωνσταντίνος. Και αν σκεφθούμε το άλλον δώρο που μας επροσέφερε η μητέρα του, η αγία Ελένη. Τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό! Αυτό τον ναό της Αναστάσεως εις την Ιερουσαλήμ, τον ναό της Βηθλεέμ της γεννήσεως και τόσους άλλους ναούς που οικοδόμησε αυτή η ευσεβέστατη άνασσα. Και εμείς οι Κύπριοι ειδικά. Εάν σκεφθούμε με τι επροίκισε την Κύπρο και την έκαμε θεοφρούρητη. Και ας έχομε από καιρού εις καιρόν κατακτητές. Έχομεν όμως τη χάρη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Και αυτό τον Τίμιο Σταυρό τον επροίκισε εις την Κύπρο σε πολλά προσκυνήματα αυτή η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου η αγία Ελένη. 

Άρα δικαίως η μικρή κώμη του Σαραντίου, μπορεί να καυχάται, μπορεί να χαίρεται, μπορεί να πανηγυρίζει ότι έχει μεγάλο θησαυρό. Την δόξα, την τιμή της αγιότητας των αγίων Μεγάλων Ισαποστόλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ο ένας, μας έδωσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και την αλήθεια αυτής. Για να μπορέσουν τα παιδιά μας να μην πλανηθούν σε αιρέσεις και κακοδοξίες και ετερόδοξες τάχα μου, τάχα μου εκκλησίες. Να μπορούμε αλάνθαστα να πορευθούμε προς το μέγα μυστήριο της αγιότητας.

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Τοιχογραφία στην Ιερά Μονή Ρουσάνου Μετεώρων

Πόσο σημαντικό αυτό. Και αυτή είναι προίκα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και η αγία Ελένη μας έδωσε την δυνατότητα τον Τίμιο Σταυρό να τον βλέπουμε. Να τον σχηματίζουμε εις το σώμα μας. Να τον προσκυνούμε εις τες εικόνες και στα Τίμια ξύλα που κατέκλεισαν τον κόσμο. Και αγιάζουν όλο τον τετραπέρατο κόσμο. 

Δόξα τω αγίω Θεώ. Εμείς, αρκεί να θέλουμε. Ο Θεός θέλει. Ο Θεός επιθυμεί. Ο Θεός ευαρεστείται. Να τον αναζητούμε. Να τον ποθούμε. Να τον θέλομε. Να ενωθούμε μαζί του. Και ενώνεται και η ψυχή μας και το σώμα μας με την ενέργεια του Θεού. 

Με όλα αυτά που προαναφέραμε. Με τα άγια λείψανα, με την προσκύνηση των αγίων εικόνων, ακούοντας τους ιερούς ψαλμούς προσευχόμενοι μυστικά στην καρδία μας. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». «Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος. Υπεραγία Θεοτόκε, σκέπε ημάς». «Άγιε του Θεού Κωνσταντίνε. Αγία του Θεού Ελένη, πρεσβεύσατε υπέρ ημών». 

Όταν έτσι ο Χριστιανός εργάζεται εις την καρδία του εις τον νούν του, αγιάζεται και ο νούς και η καρδία. Και μεταφέρεται και μεταδίδεται αυτή η αγιότητα και στο σώμα. Και ανοίγουν τον τάφο σου τα εγγόνια σου και μυρίζει ο τάφος σου. Θυμάστε τι έλεγαν οι πρωτινοί. Ν’ αγιάσει  το στόμα σου και να μυρίσει ο τάφος σου. Και μου έκαμε εντύπωση που μερικούς τάφους που ανοίξαμε απλών ανθρώπων. Που μόλις ανοίχθει ο τάφος, ανέβηκε αμέσως ευωδία από τα γυμνά λείψανα. Και μου έλεγαν σε ένα χωριό. Είπα, μα τι έκαμε αυτός ο άνθρωπος; Μου λεν μάνζιηπας ήταν (=φούρναρης). Και τι έκαμε αυτός ο άνθρωπος. Μου είπαν, πίσω από το φούρνο είχε μίαν αποθήκη που έβαζε τα αλεύρια. Και πήγαινε πρωί-πρωί και πριν να ξεκινήσει το ζύμωμα του ψωμιού, έκαμνε μισή ώρα γονυπετής προσευχή. Και πριν να κλείσει τον φούρνο το απόγευμα, επροσεύχετουν ανάμιση ώρα και εμνημόνευεν ονόματα ζωντανών και κεκοιμημένων. Να πώς αγιάζει ο άνθρωπος! Και πώς μυρίζει ο τάφος του.

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Τοιχογραφία στην Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στην Πάφο

Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά την προσευχή. Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τη μετάνοιά μας. Πρέπει να έχομε συνεχή πόθο για τακτική Θεία Κοινωνία. Και όταν έρθουν στο σπίτι μας, στον εαυτό μας δύσκολες ώρες. Όπως ήρθαν στον συγχωριανό σας Ιάκωβο και στην σύζυγό του Χρυστάλλα, αν δεν κάνω λάθος. Όταν έλθουν τέτοιες δύσκολες ώρες, όπως ήλθαν και στο δικό μας σπίτι. Όταν ο αδελφός μου είκοσι τεσσάρων χρονών ανέβει ξαφνικά στον ουρανό. Όταν μέσα στο σπίτι υπάρχουν άνθρωποι προσευχόμενοι και προετοιμασμένοι, δεν τους λυγίζει ο θάνατος. Και βοηθούν και τους κεκοιμημένους εκεί που πήγαν. Και ύστερα ο κεκοιμημένος μας στέλνει σημεία, ότι είναι μέσα στο φως του Χριστού, μέσα στην αγιότητα του Χριστού και μας βοηθά εκείνος εμάς. Αλλά πρώτα πρέπει να τον βοηθήσουμε εμείς εκείνον. Τον πρώτο χρόνο. Με τα πολλά μνημόσυνα που γίνονται. 

Άρα, μας συμφέρει η αγιότητα. Μπορούμε να διαχειριστούμε την ζωή μας την επίγειο καλύτερα, αλλά το κυριότερο να απολαύσουμε την ουράνια ζωή. Που δεν έχει τελειωμό. Που δεν είναι ογδόντα χρόνια. Που δεν είναι εκατόν χρόνια. Ένθα ουκ έστι πέρας, ουκ έσται τέλος. Δεν έχει τέλος η αιώνια ζωή. 

Σκεφθείτε πόσα λάθη έκαμε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κάθονται οι άθεοι ιστορικοί και τα μετρούν. Ότι το παλάτι σκότωσε τον υιό του, αυτός μετά κατάλαβε ότι η γυναίκα του τα έκαμε αυτά, η Φαύστα μια πανούργα γυναίκα. Και έβαλε μετά ο Κωνσταντίνος να την σκοτώσουν την ιδίαν, φοβερά πράγματα. Αλλά, τον βοήθησε η μάνα του να γνωρίσει την μετάνοια. Και μέσα από αυτήν την μετάνοια και όταν είδε και τον Τίμιο Σταυρό να έρχεται από την Ιερουσαλήμ μέσω Κύπρου και Κυκλάδων να φτάνει στην Κωνσταντινούπολη, γονάτισε ο Κωνσταντίνος. Και είπε, ήμαρτον Κύριε και εν τω ουρανώ και εν τη γη. Και ο Θεός είναι πλούσιος. Σε αυτόν που εστήριξε την Εκκλησία, που εστήριξε μίαν Οικουμενική σύνοδο, του έδωσεν ο Θεός την αγιότητά Του. Πώς έδωσε στον βασιλέα Δαβίδ που έγινε φονέας και μοιχός. Και όταν εμετανόησε, ο Θεός του έδωσε πλούσια την αγιότητά Του. Και είναι ο προφητάναξ Δαβίδ. Ο ενδοξότερος βασιλέας της Παλαιάς Διαθήκης. Ο ενδοξότερος βασιλέας της Καινής Διαθήκης ο Μέγας Κωνσταντίνος. Και οι δύο, εάν δούμε τι τους ενώνει, μια πολυτάραχος ζωή γεμάτη πολέμους, αλλά και γεμάτη μετάνοια. Ιδιαιτέρως προς το τέλος της ζωής τους. 

Και εμείς τώρα που μεγαλώνομε, να αυξήσουμε την μετάνοιά μας. Διότι έχει και για μας ο Θεός την αγιότητά Του και τες ενέργειές Του. Αρκεί να αυξήσομε την προσευχή μας. Την καθημερινή επιμελημένη μετάνοια. Τον πόθο για τακτική Θεία Κοινωνία. Αυτό το σώμα, αυτό το αίμα το Θεανθρώπινο που νίκησε τον Χριστό. Και να αγαπήσουμε τον Τίμιο Σταυρό. Όπως τον αγάπησε η αγία Ελένη. Και την εφώτιζε άγγελος  Κυρίου και της έδειχνε και πού να σκάψει και πόσο βάθος να φτάσει και όλα τα των μεγάλων αυτών γεγονότων της ευρέσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Των ήλων και όλων αυτών των ιερών αντικειμένων που είναι σήμερα αντικείμενα προσκύνησης για μας και παροχής χάριτος του Τριαδικού Θεού.

Έτσι να πορευθούμε και ημείς. Και έχει και για μας ο πλούσιος Θεός, πλούσια τα ελέη Του. Και για τες δύσκολες μας στιγμές και για τες εύκολες. Και για τις χαρούμενες και για τις πικρές. Και με αυτό τον τρόπο θα είμεθα και εμείς μέτοχοι της αγιότητος του Τριαδικού Θεού.

Έτη πολλά, ευλογημένα, αγιασμένα.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, του Στρατή Ανδριώτη,

• Γράφει ο  Zoiforos.GR 
• Σάββατο, 21 Μαΐου 2011 12:00 
• μέγεθος γραμματοσειράς   
• Εκτύπωση 
• E-mail

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

του Στρατή Ανδριώτη

Από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου ξεκινά μία άλλη διάσταση της Ελληνικής ιστορίας, της ένδοξης και πολύπαθης Ρωμηοσύνης της οποίας υπήρξε ο πατέρας της. Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας είχε ήδη διαδοθεί με τον Μέγα Αλέξανδρο στον ανατολικό κόσμο, ενώ με την ρωμαϊκή κυριαρχία διαδόθηκε και στη Δύση...

Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε στη Νίσσα της Σερβίας το 274μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Ιλλυριός Κωνστάντιος και μητέρα του η Ελληνίδα Ελένη από την οποία γαλουχήθηκε την ευσέβεια προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, διδασκόμενος τις βασικές αρχές της ελληνικής παιδείας. Μέσα του ενσταλάχθηκε το άριστο μέτρο του ελληνικού πνεύματος που τον έκανε ενάρετο, δίκαιο και συνεπή άνθρωπο. Ο πατέρας του τον εισήγαγε στην στρατιωτική ζωή, μαθαίνοντας την τέχνη και την πειθαρχία, εξελισσόμενος ως ο πιο μεγαλοφυής στρατιωτικός στον κόσμο, έχοντας ως ίνδαλμα τον Μέγα στρατηλάτη Αλέξανδρο.

Την εποχή εκείνη ο πραξικοπηματίας Διοκλητιανός χώρισε το αχανές Ρωμαϊκό κράτος σε Ανατολικό με έδρα την Νικομήδεια, όπου Αύγουστος ήταν ο ίδιος και σε Δυτικό τμήμα με έδρα την Ρώμη, τοποθετώντας ως Καίσαρα τον Κωνστάντιο με τις εκβιαστικές προϋποθέσεις να χωρίσει την Ελένη, που θλιμμένη έφυγε για τη γενέτειρά της την Δρεπάνη Βιθυνίας, και να άφηνε από κοντά του τον γιό του Κωνσταντίνο που μετά τον αποχωρισμό της μητέρας του θα απομακρυνόταν και από τον πατέρα του. Ο Διοκλητιανός φοβόταν το θρόνο του και γι’ αυτό διαιρούσε όποια πρόσωπα ζήλευε, ώστε να βασιλεύει εκείνος και επειδή ο δαίμονας του Μαντείου Δελφών δεν μπορούσε να του δώσει χρησμό γιατί προσεύχονταν οι Χριστιανοί, δαιμονίσθηκε ξεσπώντας σε έναν άγριο διωγμό εναντίον τους.

Ο μεγαλοφυής Κωνσταντίνος αναγορεύθηκε χιλίαρχος του Ρωμαϊκού στρατού στη Νικομήδεια και αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος από όλους τους αξιωματικούς και στρατιώτες για την ανδρεία, το ρωμαλέο παράστημα και το φρόνημά του. Από το ήθος και τη λεβεντιά των στρατιωτών του διέκρινε τους Χριστιανούς. Τους αγαπούσε ιδιαιτέρως γιατί ήταν γενναίοι, υπάκουοι, τίμιοι, εργατικοί, πειθαρχημένοι και θυσιαζόντουσαν για την πατρίδα. Ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του που διάλεγε πάντα τους Χριστιανούς και τους εμπιστευόταν τις πιο καίριες θέσεις γιατί ήταν οι καλύτεροι. Μόνο αυτοί υπάκουαν στους νόμους. Εκτίμησε ιδιαίτερα τον Γεώργιο, τον ήδη Άγιο! Ήταν αναγκασμένος όμως να παρακολουθεί δυσαρεστημένος και προβληματισμένος την κακία, την αδικία και τα ακατονόμαστα φρικτά μαρτύρια που επέβαλαν ο διώκτης Διοκλητιανός και ο αιμοβόρος Καίσαρας Γαλέριος που συνέχιζαν τους διωγμούς των αιμοσταγών Νέρωνα, Δομετιανού, Δέκιου, Τραϊανού κ.α. Σταυρώσεις, φωτιά, ρίξιμο στα θηρία, πνιγμοί, ξιφισμοί, κρεματόρια, βασανιστήρια κατά των αθώων Χριστιανών.

Ο Κωνσταντίνος διαφωνούσε φανερά για όλα αυτά τα αποτρόπαια που συνέβαιναν. Καταλάβαινε ότι κινδύνευαν οι φίλοι του Χριστιανοί, ακόμα και η μητέρα του που τον προέτρεπε να σταματήσει τους διωγμούς. Δεν μπορούσε όμως να αποτρέψει τα μαρτύρια γιατί οι ηγεμόνες ήταν τυφλωμένοι από το μίσος. Θλιμμένος παρακολουθεί τα βασανιστήρια και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου. Ακόμα και η γυναίκα του Διοκλητιανού έγινε Χριστιανή και αποκεφαλίσθηκε βλέποντας τον Άγιο καρτερικά να παραμένει αβλαβής σε όσα του έκαναν! Μόνο για κάτι που είναι Αλήθεια μπορεί να υπομένουν όλα αυτά, σκεπτόταν ο Κωνσταντίνος! Από τότε υπεραγαπούσε τους Μάρτυρες. Μάθαινε ότι παντού υπήρχαν τέτοιοι Άγιοι. Στη Θεσσαλονίκη ο Δημήτριος, στην Αίγυπτο ο Μηνάς, στην Αντιόχεια ο Προκόπιος κ.α. Ήταν οι γενναιότεροι και οι επίλεκτοι του ρωμαϊκού στρατού που η θανάτωσή τους αποδυνάμωνε τον στρατό. Αλλά και η κοινωνία στερούνταν πολλούς ενάρετους Χριστιανούς. Αφάνιζαν τη νεότητα της αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος έσφιγγε την καρδιά του και έκλεινε τα μάτια του να μην βλέπει την φρίκη. Μα, και εκείνος κινδύνευσε πολλές φορές από τον πανούργο Γαλέριο σε πονηρές ενέδρες που του έστησαν. Όμως οι στρατιώτες που τον αγαπούσαν και η προστασία του Θεού τον γλίτωναν. Το 296 ο Κωνσταντίνος βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα. Οι Άγιοι Τόποι είχαν μετατραπεί από τους ειδωλολάτρες σε σκουπιδότοπο! Δεν διακρινόταν ούτε ο Γολγοθάς, ούτε ο Σταυρός, ούτε ο τάφος που έγινε η Ανάσταση. Έφυγε βαθιά στενοχωρημένος επιθυμώντας να συναντήσει την αγαπημένη μητέρα του, που την αντάμωσε συγκινημένος στη γενέτειρά της.

Ο Κωνστάντιος, πατέρας του Κωνσταντίνου, αναγορεύθηκε Αύγουστος στην Δύση μετά την απόσυρση του Μαξιμιανού. Αλλά ασθένησε και απέθανε στο Εβόρακο. Εκεί πήγε ο Κωνσταντίνος αναλαμβάνοντας τους πολέμους στη Γαλατία και τη Βρετανία. Ο στρατός του αγωνίζεται νικηφόρα εναντίον Γερμανικών, Γαλατικών και Φραγκικών φύλων. Την εποχή εκείνη παντρεύτηκε την Μινερβίνα, αποκτώντας γιο τον Κρίσπο. Το 306 σε ηλικία 32 ετών ανακηρύχθηκε ομόφωνα Αύγουστος. Ενθρονίστηκε ως ανεξάρτητος αυτοκράτορας στη Δύση, ταυτόχρονα με τον Σεβήρο που δεν τον ήθελε ο λαός και εν συνεχεία ηττήθηκε από τον Μαξέντιο. Εν μέσω δολοπλοκιών, ο Κωνσταντίνος εξαναγκάζεται να ξαναπαντρευτεί με την ψυχρή Φαύστα με την οποία έκανε τρία παιδιά. Ήταν αδελφή του Μαξέντιου, ο οποίος για να κυριαρχήσει με δολιότητα σ’ όλη τη Δύση, κηρύττει πόλεμο με υπερδιπλάσιο στρατό κατά του Κωνσταντίνου ο οποίος πορεύεται άφοβα προς την Ρώμη. Προσεύχεται ζητώντας τη βοήθεια του Θεού. Βλέπει σημάδι στον ουρανό τον τίμιο Σταυρό και σχηματισμένη την επιγραφή «Εν τούτω νίκα»! Κατάλαβε ότι ο Χριστός ήταν μαζί του και θα νικούσε. Τον είδε και σε όραμα. Αμέσως κατασκευάζει λάβαρο με το Σταυρό που γράφει «Εν τούτω νίκα». Χαράσσει στις ασπίδες και στις περικεφαλαίες των στρατιωτών το σύμβολο του Σταυρού. Η τελική μάχη δίνεται στις 28 Οκτωβρίου 312 έξω απ’ την Ρώμη. Οι σχεδιασμοί του στους πολέμους ήταν αλάνθαστοι, μαχόταν και εκείνος με ανδρεία επιβάλλοντας τέλεια πειθαρχία στους στρατιώτες. Δεν έχασε ποτέ καμία μάχη! Ο Μαξέντιος ηττάται και ο ίδιος πνίγεται στον Τίβερη ποταμό. Ο Κωνσταντίνος εισέρχεται θριαμβευτής στην Ρώμη. Στήνει ανδριάντα του, κρατώντας δόρυ σε σχήμα σταυρού, γράφοντας ότι με αυτό το σωτηριώδες σύμβολο απελευθέρωσε την πόλη και χαράσσει το σημείο του Σταυρού πάνω σε μνημεία.

Η ρωμαϊκή εξουσία των αυτοκρατόρων της Ρώμης ήταν έως τότε απάνθρωπη. Στο Κολοσσαίο εκατομμύρια άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους από τις θηριωδίες των διεφθαρμένων. Ο Κωνσταντίνος αναλαμβάνει να βελτιώσει την κατάσταση ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του. Στόχοι του είναι το κράτος δικαίου, η προστασία της παιδείας, η κατοχύρωση της εργασίας για τους πολίτες. Και το σημαντικότερο γι’ αυτόν ήταν η πίστη του πως οι Χριστιανοί ήταν το πιο υγιές κομμάτι της αυτοκρατορίας και όχι οι υπόλοιποι ανήθικοι πολίτες της ακολασίας που υποστήριζαν οι προηγούμενοι ηγεμόνες για να καλοπερνάνε. Ανασυγκροτεί το κράτος και πιστεύει ότι ο Χριστιανισμός είναι προϋπόθεση για την ευημερία του κράτους. Καταργεί τους διωγμούς με το διάταγμα των Μεδιολάνων και κτίζει χριστιανικούς ναούς. Επαναφέρει τον διωγμένο Επίσκοπο Ρώμης Σίλβεστρο και συνδέεται μαζί του πνευματικά. Επιστράφηκαν τα κτήματα της Εκκλησίας που είχαν δημευθεί. Μελετά με ζήλο τις Γραφές. Εξ’ αρχής απέφευγε τις ειδωλολατρικές τελετές στους θεούς του δωδεκάθεου, σιχαινόταν τις θυσίες ζώων και ανθρώπων. Δεν εμπόδιζε όμως όσους πίστευαν στα είδωλα. Σεβόταν την διαφορετικότητά τους, κάτι που δεν έκαναν εκείνοι για τους Χριστιανούς. Εντυπωσιαζόταν από την λαμπρότητα της αναίμακτης χριστιανικής λατρείας και για την πίστη στην ζωή πέραν του τάφου.

Το 313, το δυτικό τμήμα του Ρωμαϊκού κράτους υπό τον Κωνσταντίνο προοδεύει και αναπτύσσεται αλματωδώς, ενώ το ανατολικό υπό του Λικινίου υποβαθμίζεται και λησμονώντας την ανεξιθρησκία διώκει πάλι με μίσος τους Χριστιανούς, σκοτώνοντας κατά χιλιάδες τους Μάρτυρες. Μ’ αυτό τον τρόπο επεδίωκε την σύγκρουση με τον Κωνσταντίνο, που όταν έμαθε τα μαρτύρια ειδικά των Τεσσαράκοντα παλικαριών στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας, έδωσε διαταγή στο στρατό του να ετοιμαστεί για πόλεμο. Το λάβαρο με τον Σταυρό προπορευόταν. Ο Λικίνιος ηττήθηκε σε Ανδριανούπολη, Βυζάντιο, Χρυσούπολη Βιθυνίας στη Χαλκηδόνα, στον Ελλήσποντο από το ναυτικό και τράπηκε σε φυγή. Ο Κωνσταντίνος το Σεπτέμβρη του 324 μπαίνει θριαμβευτής στη Νικομήδεια, την αρχαία αποικία των Μεγαρέων και των Αθηναίων. Του επιφυλάσσεται πάνδημη υποδοχή. Ο κόσμος μετά από δύο αιώνες έβλεπε για πρώτη φορά ήμερο άνθρωπο-ηγέτη. Η μάνα του Ελένη τον αγκαλιάζει ως αυτοκράτορα. Θα έμενε μαζί του στο παλάτι ως Αυγούστα!

Η κατάσταση που έχουν να αντιμετωπίσουν στην Ανατολή είναι τραγική: Αξιωματούχοι άνεργοι, περιουσίες δημευμένες, εξόριστοι, πουλημένοι δούλοι, άμισθοι εργάτες, διαλυμένο κράτος. Ξεκινάει η αναδιάρθρωση. Σύντομα βάζει τάξη, νομοθετεί και γίνεται σκληρός στους ισχυρούς και φιλάνθρωπος στους αδύνατους, επηρεασμένος από τον πολιτισμό και τις αρχαιοελληνικές φιλοσοφικές και φιλάνθρωπες αρετές, κυρίως όμως από τον Χριστιανισμό. Περιορίζει την διαφθορά του κρατικού μηχανισμού. Θεσπίζει νόμους ασφάλισης, δίκαιης φορολογίας, κληρονομιάς κ.α. Δείχνει ενδιαφέρον για την παιδεία και την υγεία. Καταργεί νόμους όπως το να ρίχνουν αιχμαλώτους στα θηρία για να διασκεδάζουν. Καταργεί την σταύρωση. Απαγορεύει την πώληση παιδιών. Επισιτίζει απόρους και προστατεύει ορφανά και χήρες. Περιφρουρεί τον θεσμό της ελληνικής οικογένειας. Οι πολίτες αισθάνονται ασφάλεια. Τα αντιδραστικά στοιχεία εξουδετερώθηκαν. Στόχος του είναι να απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες ειρήνη και ησυχία. Τον ενδιέφερε και η ενότητα Εκκλησίας-κράτους. Αναγνωρίζεται η Κυριακή ως αργία δίνοντας εκείνος πρώτος το παράδειγμα, αρχίζουν οι εορτές του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Πρότεινε να τηρείται νηστεία την ημέρα της Παρασκευής επειδή Σταυρώθηκε ο Χριστός, καθώς και την Μεγάλη Εβδομάδα. Προέτρεψε να εορτάζεται παντού το Πάσχα την ίδια ημέρα.

Όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα ξεπηδάει από εκεί που δεν το περίμενε. Στην Αίγυπτο ο Άρειος δίνει διαφορετική ερμηνεία σε χωρία της Αγίας Γραφής λέγοντας ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός. Αυτό γίνεται αιτία να διχαστούν φιλονικώντας ακόμα και κάποιοι Επίσκοποι. Η φοβερή αυτή αίρεση κλονίζει την Εκκλησία. Ο Κωνσταντίνος προβληματίζεται γιατί μόνο με την αγάπη του Χριστιανισμού πίστευε ότι θα ειρήνευε και θα ενωνόταν ο κόσμος. Αποφασίζει να συγκαλέσει για την επίλυση του θέματος Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, ώστε οι περίπου 318 Επίσκοποι, ως επί το πλείστον Ελληνικών πόλεων, να ρυθμίσουν το πρόβλημα με συνοδικό σύστημα. Μορφή της συνόδου ανεδείχθη ο Μέγας Αθανάσιος. Υπογράφθηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, η ομολογία της Θεότητας και σφραγίσθηκαν τα πρώτα άρθρα του συμβόλου της Πίστεως που απάγγειλε για πρώτη φορά ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, «Πιστεύω εις ένα Θεόν...».

Το 326 επιστρέφει στην ειδωλολάτρισσα Ρώμη όπου επικρατούσε αναρχία. Αρνείται να θυσιάσει στο Καπιτώλιο. Σιχαινόταν! Η ειδωλολατρία θεοποιούσε τις νοσηρές και ακόλαστες πράξεις, γι αυτό ήταν αποδεκτή από όσους προτιμούσαν την ανήθικη ζωή. Μία «ελίτ» ανθρώπων συμπεριφερόντουσαν στους υπόλοιπους σαν να ήταν ζώα. Η διοίκηση λειτουργούσε αυθαίρετα. Οι Ρωμαίοι ειδωλολάτρες που είχαν μάθει να ζουν με βία σαν απολίτιστοι, δεν τον ήθελαν γιατί προστάτευε τους Χριστιανούς. Δεν καταλάβαιναν ότι ο Κωνσταντίνος προτιμούσε την χριστιανική ηθική γιατί αυτή τον εξέφραζε επειδή ήταν φιλάνθρωπη, ειρηνική. Προτιμούσαν τον γιο του τον Κρίσπο, που θεωρούσαν ότι παραγκωνιζόταν στην Γαλατία. Με τις διαβολές της γυναικός του Φαύστας, ο Κωνσταντίνος πείθετε να διατάξει την επιστροφή στη Ρώμη του πρωτότοκου Κρίσπου που η μητριά του Φαύστα καραδοκεί για να τον εκδικηθεί. Τον θεωρούσε νόθο. Η ραδιούργα γυναίκα μηχανεύεται ερωτικό σκάνδαλο προσπαθώντας να ερωτοτροπήσει με τον Κρίσπο που αρνείται. Η μητριά του δεν χάνει ευκαιρία και συκοφαντεί στον Κωνσταντίνο τον γιο του ως βιαστή, παριστάνοντας την κακοποιημένη. Πετυχαίνει τον σκοπό της! Ο αυτοκράτορας θολωμένος, πριν προλάβει να απολογηθεί ο γιος του, έπρεπε να εφαρμόσει για πρώτη φορά το νόμο για την μοιχεία που προσφάτως είχε θεσπίσει. Φυλακίζει το γιο του και τον εξορίζει στην Πόλα. Ο Κρίσπος θανατώνεται, αλλά κανείς δεν γνωρίζει από ποιον βγήκε το διάταγμα αυτό. Ο Κωνσταντίνος άρχισε να υποπτεύεται την γυναίκα του. Διαπιστώνει ότι η Φαύστα είχε άστατη ζωή πριν βρεθεί νεκρή κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Κωνσταντίνος απόμεινε μόνος. Δεν ήθελε να μείνει πιά στην Ρώμη. Εκτός των οικογενειακών του προβλημάτων, διάφοροι άξεστοι Βόρειοι λαοί εξορμούσαν απειλητικά. Η αγαπημένη του Ανατολή τον έλκυε. Ο Κωνσταντίνος παίρνει μόνο τ’ όνομα της Ρώμης και πηγαίνει στην πόλη Βυζάντιο. Εκεί αρχίζει να κτίζει την Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Ρώμη! Διάλεξε τον ομορφότερο τόπο στον Βόσπορο. Τον γοήτευε το μέρος εκείνο, γιατί ήταν κόμβος Ανατολής και Δύσης! Οικοδομήθηκαν πολυάριθμα κτίρια, πλατείες, ιππόδρομος, λουτρά, παλάτι κ.α. Στο φόρουμ υψώθηκαν δύο στήλες της Ελένης και του Κωνσταντίνου, στο μέσον ο Σταυρός με επιγραφή: «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν». Ο Κωνσταντίνος ως φορέας του κράτους και η Ελένη σύμβολο της μητρός αθάνατης Εκκλησίας.

Ταυτόχρονα η μητέρα του τον παρακινεί να της ετοιμάσει Ιερή εκστρατεία στους Αγίους Τόπους για να βρεί τα προσκυνήματα και να κτίσει ναούς. Ξεκινάει το 326, φθάνουν στην ερειπωμένη από το 70μ.Χ. Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι είχαν διασκορπιστεί στα πέρατα του κόσμου. Η Αυγούστα Ελένη συντονίζει τις εργασίες. Βρίσκουν τον Γολγοθά και άσηπτο τον Σταυρό του Χριστού! Θεμελιώνεται ο ναός της Αναστάσεως που περιλαμβάνει τους ιερούς τόπους των Παθών και της Ανάστασης και γίνεται το μεγαλύτερο μνημείο της Χριστιανοσύνης. Κτίζει ναούς στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ και στο Όρος των Ελαιών. Βοηθάει εργάτες, στρατιώτες, φυλακισμένους, εξόριστους, φτωχούς κατοίκους της Παλαιστίνης, ντύνει γυμνούς και επιστρέφει στη Νικομήδεια φέρνοντας μαζί της μέρος του Τιμίου Σταυρού για να το έχουν ως ευλογία στην νέα πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.

Ο Κωνσταντίνος συνέλεξε στην Πόλη εγκαταλελειμμένα αρχαία μνημεία από την κυρίως Ελλάδα (όσα άφησε τα κατακλέψανε οι Δυτικοί). Έκτισε ναούς, του Αγίου Στεφάνου, της Αγίας Ειρήνης και των Αγίων Αποστόλων και θεμελίωσε την Αγιά Σοφιά. Στις 11 Μαΐου 330 εγκαινιάστηκε η Κωνσταντινούπολη. Στην Πόλη αυτή κτυπούσε η καρδιά όλου του κόσμου επί 1128 χρόνια. Το ρωμαϊκό κράτος το έλεγαν πλέον «Ρωμανία» και όταν το πήραν οι Τούρκοι το ονόμασαν οι Φράγκοι «Βυζάντιο» για να νομίζονται εκείνοι διάδοχοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και όχι οι Έλληνες! Η Βυζαντινή αυτοκρατορία, η Ρωμηοσύνη, δημιουργήθηκε υπό την επίδραση της παιδείας και των αξιών του Ελληνισμού, καθώς και της πίστεως και αγάπης του Χριστιανισμού έχοντας ως βάση το ρωμαϊκό δίκαιο, μεταμορφώνοντας έτσι την ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν κατήργησε την Ρώμη, αλλά άλλαξε τον πολιτικό και θρησκευτικό προσανατολισμό της. Ελλάδα και Ρώμη ενώθηκαν άρρηκτα.

Ο Κωνσταντίνος ονομάστηκε Ισαπόστολος επειδή βοήθησε και στην εξάπλωση του Χριστιανισμού. Επεδίωκε να πιστέψει όλος ο κόσμος στον Χριστό. Όλοι οι λαοί να γίνουν Χριστιανοί, γιατί έτσι ήταν σίγουρος ότι θα ζούσαν ενωμένοι, ειρηνικά. Εκχριστιάνισε Κέλτες, Γαλάτες, Γότθους, Σαμάρτες και άλλα βάρβαρα φύλα, πιστεύοντας ότι με τον Χριστιανισμό θα ημερεύσουν. Έστελνε ιεραποστολές για να διδάξουν την χριστιανική πίστη έως την Ινδία όπως οι ίδιοι το ζητούσαν. Ομοίως και στην Αιθιοπία, την Άρκτο και την Περσία όταν οι λαοί αυτοί ζητούσαν από μόνοι τους να συνάψουν φιλία με την Κωνσταντινούπολη. Στις καλύτερες περιοχές της Περσίας είχαν ασπασθεί τον Χριστιανισμό αν και διώκονταν από τύραννο βασιλιά. Οι Ίβηρες και οι Αρμένιοι ζητούσαν και αυτοί να διδαχθούν τον Χριστιανισμό και να συμμαχήσουν. Σεβόντουσαν όλοι τον αήττητο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και δεχόντουσαν τον Χριστιανισμό. Μόνο το όνομά του προκαλούσε δέος! Στα μελανά σημεία ήταν η εξόριση προσώπων όπως του Μ. Αθανασίου, λόγω διαβολών και συκοφαντιών που δέχθηκε ο αυτοκράτορας από ανήθικους που τον περιτριγύριζαν κατά καιρούς και τον επηρέασαν αρνητικά.

Σε ηλικία 62 ετών κτίζει το Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Πόλη, που επιστατεί ο ίδιος κανονίζοντας να ετοιμασθεί ακόμα και ο τάφος του εντός του Ναού. Συντάσσει λόγους παιδευτικούς για να ωφελήσει τους υπηκόους του: «…Μην κάνετε κατάχρηση της εξουσίας. Μην αρπάζετε από τον φτωχό, μην κλέβετε τον ξένο πλούτο. Μην αδικείτε τους ταπεινούς. Μη συσσωρεύετε αγαθά για τον εαυτό σας, στερώντας τα από κάποιους άλλους». Όταν τον χειροκροτούσαν τους έκανε νεύμα να κοιτάζουν στον ουρανό, να τιμούν μόνο τον Θεό. Μέσα στο παλάτι είχε φτιάξει μικρό Ναό όπου απομονωνόταν για πολύωρη προσευχή. Με τους αυλικούς μελετούσε καθημερινά την Αγία Γραφή. Σεβόταν τους ασκητές και τον μοναχισμό. Αν και αυτοκράτορας, υποδεχόταν στο παλάτι τους ασκητές με εδαφιαία μετάνοια και τους ασπαζόταν στα χέρια και στο πρόσωπο. Πίστευε ακράδαντα ότι αν ο λαός του είχε το φρόνημα των μοναχών τότε η Βασιλεία του Θεού θα ήταν το βασίλειό του.

Στη Νικομήδεια βαπτίσθηκε Ορθόδοξος. Ήταν ο πρώτος Χριστιανός βασιλιάς. Δεν ξαναφόρεσε την πορφύρα, αλλά μόνο τον λευκό χιτώνα της βαπτίσεως! Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του κοινωνούσε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, προσευχόμενος. Ασχολείται μόνο με την μετά θάνατο ζωή. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Άγιος Κωνσταντίνος έφυγε απ’ αυτό τον κόσμο για να συναντήσει τον Κύριό Του. Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από μία λαοθάλασσα κόσμου που θρηνούσε και κηδεύτηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων κατ’ επιθυμίαν του.

Ο Μέγας Άγιος Κωνσταντίνος υπήρξε ένα παγκόσμιο θαύμα και θεωρήθηκε φαινόμενο της ιστορίας. Ήταν ο δημοφιλέστερος αυτοκράτορας όλων των εποχών. Εκείνος που εγκαθίδρυσε τον ισχύοντα μέχρι σήμερα Ελληνορθόδοξο πολιτισμό, την ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ.

O ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΑΣ.. ΝΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ..

ΤΟ ΟΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ...

ΙΣΩΣ ΤΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ..

 και το οποιο εκτος των γραφομενων το συναγουμε.. και απο το γεγονος οτι τους επληξαν βαναυσα οι συστημικοι δημοσιογραφοι, οι μασωνοι μασκωνοι ελληνισται, οι λεγομενοι δεξιοι και ακροδεξιοι, ο συνολος νεοεποχιτικος εσμος, οι διαφορες παραλυσεις.. ακομη και οτι τους καταδικασε και ως ακροδεξιους και φασιστες, η αριστερα και η ακρα αριστερα και ο αναρχομηδενισμος.., ξενα κρατη, ξενες υπηρεσιες.. ειδαμε και καποιες αλλες κινησεις.. που μας εντυπωσιασαν.. ''τι κανει νιαου νιαου στα κεραμμιδια''..  

τολμησαν οι αντιΧριστοι και αλητηριοι να διαβαλουν ισως και αυτον ακομη τον εσχατο των Αγιορειτων!!!

 τελικα την Ορθοδοξη Ιερα Παραδοση.. δεν την θελει κανεις;

 αυτου του ανθρωπου ειχε απειληθει η ζωη απο εντος και απο εκτος γιατι τολμησε Ορθοδοξη Ελληνικη Παιδεια στο σχολειο.. τολμησε να γαλουχησει τα παιδια μας με την Ιερα Παραδοση της Πιστεως και της Πατριδος και με την Ιερα και Ανοθευτο μας Ιστορια.. χωρις τριτο φυλλο και σεξουαλικες προτιμησεις νηπιων..

  ετσι ακριβως εξηγειται.. γιατι σημερα ολοι του πετανε πετρες..

  να μην ξεχναμε και ο Κυριος μας απο ποιους Σταυρωθηκε και πως;

  Σταυρωθηκε λοιπον απο... εκεινους.. με ψηφους.. και λεφτα..

δεν κανουμε παραβολη.. ουτε συγκρινουμε.. μη γενοιτο..

και εκει ανθρωποι αμαρτωλοι ειναι.. οπως ολοι μας..

και οποιος επικαλειται Πιστη και Πατριδα, εχει και το χρεος.. μεγαλυτερο..

ουτε δικαιωνουμε, ουτε αδικουμε, ουτε προτεινουμε..

αλλα θα συμφωνησουμε με τον Αγιο Παισιο..

για οσους επιμενουν..  ''το λιγοτερο κακο''

και αλλοτε ελεγε.. σε οσους επεμεναν.. εκεινους που με την πραξη της ζωης τους.. τιμουν Ορθοδοξια και Πατριδα.. τιμουν και σεβονται και δεν προδιδουν την Πιστη των πατερων..

''απο την εληα.. εκεινη που εχει.. τον λιγοτερο.. δακο..''

αλλα για καποιο λογο.. καθως φαινεται.. καποιοι δεν τους θελουν καθολου ουτε καν μεσα στο κοινοβουλιο.. ισως γιατι και η ... -και ο νοων νοητω-  ειναι και αυτη.. a la carte.

παντως αληθινα ειναι εξαιρετικα  εντυπωσιακο, οτι για τον συγκεκριμενο ανθρωπο και την εκλογικη παραταξη, δεν ισχυσε καν εκεινο το οποιο ισχυει ακομη και για τον μεγαλυτερο εγκληματια, μεχρι να αποδειχθει η ενοχη του..

αλλα το γεγονος οτι καταδικαστηκε apriori απο ολους αναφανδον!!!

μας εμπνεει οτι κατι καλο λοιπον μαλλον εχει..

δεν τον υποστηριζουμε, ουτε οποιονδηποτε αλλον, ουτε κομματιζομαστε, ουτε λεμε σε καποιον ποιον και τι να ψηφισει.. 

Σωτηρια απο τα κομματα δεν προκειται να ελθει εις τον Αιωνα, Σωτηρια απο κοσμικη αρχη και δραση και κινημα.. δεν υπαρχει..

Ο καθ' ενας εχει νου και γνωση να ψηφισει ελευθερα αυτο θελει, οπως αυτος θελει.. 

Αλλα κατα την ταπεινη μας γνωμη η αξια ειναι στο κριτηριο της ψηφου και οχι στην ψηφο καθ΄αυτη..

Ποιο ειναι το κριτηριο σου για να ψηφισεις τον ταδε η τον δεινα.. τι αξιολογεις.. τι ιεραρχεις..

Κατα την ταπεινη μας γνωμη, η πρωτη αναφορα του Ελληνα οφειλει να ειναι προς την Πιστη και την Πατριδα.. αυτα τα δυο αγαθα να ομολογει πρωτα και αμεσως μετα να ακολουθει η οικογενεια και το σχολειο.. η παιδεια.. και διοτι, εκει μεσα εκκολαπτονται τα δυο αυτα αγαθα.. χωρις τα οποια Ορθοδοξος Ελληνισμος, δεν μπορει να σταθει..

Τωρα ο καθ' ενας.. ας παει να ψηφισει.. εκεινο που αληθινα θελει και τον ευχαριστει..

απο δημοσιευμενο αρθρο..

ΑΠΟΨΕΙΣ. - 16 Μάι 2023 - 6:55

 Το διάβασαν: 9.479

 

 

 

ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ,τι διχονοια ειναι αυτη;

Μετα μας φταινε τα αντιχριστα κομματα;

Τουλαχιστον αυτα ξερουν να κυβερνουν τον πολιτικο φορεα τους και να τον κρατουν ενωμενο.

Τοσα χρονια ο Νατσιος ηταν καλος; και τώρα εγινε κακος;

Με παρρησια και θαρρος εβγαινε και ευαγγελιζονταν ρωμιοσυνη ,παροτι ως δασκαλος και δημοσιος υπαλληλος ευρισκονταν σε δυσκολη θεση.Την στιγμη που εμεις σιωπούσαμε…..και μεχρι την Ανασταση διημερη την καμαμε υπο τον φοβο του Καισαρος.

Δεν λεω,βεβαιως θα εχει και ελαττωματα ως ανθρωπος και λαθη ,μα σαματι εμεις δεν κανουμε;

1000 ΑΓΓΕΛΟΙ ενα θελημα και ενας Ελληνας:χιλια θεληματα.

Ακομη και οι αλιβανιστοι Τουρκοι 7 κομματα τα ενωσανε σε ενα.

Και εμεις οι ευλαβεις Ορθοδοξοι Χριστιανοι τρωγωνομαστε με τα ρουχα μας.

Και ρωτώ…..βρισκεται αυτη την στιγμη κανενας καλυτερος στο πολιτικο στερεωμα για να ψηφισουμε;

Δηλαδη αμα ολοι οι ταξιτζιδες μας γινουν ανεπιθυμητοι ,εμεις δεν θα παρουμε ταξί και θα μεινουμε στον δρομο;

Στην ΝΙΚΗ ειναι ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ρακοβαλης ,πνευματικο παιδι του Αγιου Παισιου . ΕΠΙΣΗΣ η ανηψια του Αγιου και τοσοι αξιολογοι ακομη.

ΈΧΕΤΕ κανεναν καλυτερο ;

Εκαμαν και πριν καιρο φιλοτιμη προσπάθεια και αλλοι Χριστιανοι π.χ. με το Κομμα ΚΟΙΝΩΝΙΑ ,ομως δεν προχωρησε τοτε.Ο κοσμος ηταν ανωριμος για να το εκτιμησει.

Τωρα πιστευω ειναι η καλυτερη στιγμη να μπει ο Νατσιος στην Βουλη και να αλλαξει τα φωτα στην Κεραμεως και στο κακό μασωνικο συναπάντημα .

Επισης ενα ακομη εβδομο κομμα στην βουλη θα ανεβασει τον πηχη της αυτοδυναμιας και θα δυσκολευσει και αλλο το αντιχριστο συστημα.

Και οπως λενε οι Κινεζοι….

“ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΑΙ ,αναψε καλυτερα ενα κερακι.”

Ισως και ολη αυτη η ΞΑΦΝΙΚΗ λασπολογια προς τον Δ.Νατσιο να προερχεται απο την μονταζιερα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ σαν ειδανε πως αποκτα μεγαλη ποσοστα η ΝΙΚΗ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΤΕ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ !

ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ.

Υ.Σ.

Σε καποιο πανω εγραφε καποιος ταλαιπωρος αδελφος.. οτι ''μονο ο λαος(..) μπορει να σωσει(..) το λαο''..

θυμηθηκα το θυμοσοφο.. ''αυτος που πνιγεται.. απο τα μαλλια του πιανεται..''

και σκεφθηκα ασφαλως.. οτι αν συνεβαινε το.. ενα.. τοτε ισως.. θα μπορουσε να συμβει και το.. αλλο..

παλι σκεφθηκα.. αν εκεινος που πνιγεται ειναι καραφλος.. τοτε δυσκολευουν ακομη περισσοτερο τα πραγματα..

θα ελεγα αν συμφωνειτε.. αυτην την υποθεση να την αφησουμε καλλιτερα...

 

 

 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΜΕΤΑΔΩΣΑΤΕ ΔΙΑΔΩΣΑΤΕ Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΑΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ!!! ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΓΚΟΥΜΑ!!! ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΙΜΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΣΑΝ ΤΟΙΟΥΤΟΥΣ ΕΝΔΟΞΟΥΣ ΒΛΑΣΤΟΥΣ!!! ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ ΕΧΩΜΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ.. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ.. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! σχετικα ιστολογια ολα απο την μηχανη YAHOO με βασικη αναζητηση omologiayper.blogspot.com omol0gia.blogspot.com (το 0 αριθμος) maxaipa.blogspot.com thaumathaumatwv.blogspot.com salvationsafe.blogspot.com και omologiayperthspisteoskaithspatridos.blogspot.com